Classic Music

Klasična muzika je umetnička muzika koja vodi poreklo iz tradicije zapadne liturgijske i svetovne muzike, a koja obuhvata širok period od otprilike 9. veka do današnjih dana. Glavne norme unutar ove tradicije uspostavljene su između 1550. i 1900. godine.

Klasična muzika ili tzv. ozbiljna muzika se u svakodnevnom govoru koristi za razlikovanje umetničke od muzike koju označavamo kao narodnu, zabavnu ili popularnu, kod kojih je osnovni cilj zabava i sticanje zarade, a ne umetničko izražavanje. Međutim, i unutar popularnih žanrova postoje kompozicije koje su postigle izuzetnu umetničku vrednost, ali nisu stvarane po klasičnom kanonu, te se stoga ne ubrajaju u klasičnu muziku. Iako se klasična muzika izdvaja po svojoj umetničkoj vrednosti, nije sasvim korektno ograničavati pojam umetničke muzike samo na klasičnu.

Klasičnu muziku su stvarali veliki majstori evropske muzičke prošlosti. Ovim izrazom se prvenstveno označava muzika stvarana od epohe baroka (početak 17. veka), pa sve do kompozitora našeg doba. Osim ove, postoje i neke specifične klasične muzike, kao na primer klasična muzika Indije, koja ima izgrađene lestvice i muzičke sisteme, pa i vlastite stvaraoce. Specifično obeležje klasične muzike novijeg razdoblja (20. i 21. vek) jeste da je sve više stvaraju i kompozitori zemalja izvan Evrope, pretežno pod uticajem folklora svojih zemalja.


Klasična muzika obuhvata vrlo široku lepezu muzičkog, umetničkog stvaranja. U oblast klasične muzike spadaju: kamerna muzika, koncertna ili koncertantna muzika (za jedan, dva ili više solističkih instrumenata i orkestar), simfonijska muzika, oratorijumska (vokalno-instrumetnalna muzika), za vokalne soliste, hor i orkestar, operska muzika.

Pod pojam klasične muzike može se podvesti (iako se to često ne čini) i tzv. stara muzika, muzika koju su stvarali poznati ili anonimni stvaraoci iz evropskog srednjeg veka i renesanse. Sa razvojem muzičke teorije, estetike i istorije, period postojanja klasične muzike i dela koja ona obuhvata, sve se više pomera na ranija razdoblja evropske istorije, što je vrlo dobra, ohrabrujuća pojava.

Klasična muzika napokon obuhvata i brojne umetnike (stvaraoce i izvođače) koji su je tokom vremena, sve do naših dana učinili veoma poznatom i popularnom širom sveta. Svaki stvaralac, tj. kompozitor, bio je i ostao predstavnik specifičnog stilskog pravca pod čijim je uticajem stvarao. Barok, klasicizam, romantizam, impresionizam, moderna avangardna stremljenja, sve su to stilski pravci koji su dali brojne umetnike — kompozitore i izvođače, vokalne ili instrumentalne.

Sve u svemu, klasična muzika je najobuhvatnije i najraskošnije područje umetničko-muzičkog stvaranja, koje je ipak rođeno iz prvobitne, izvorne narodne muzičke kulture, udahnuvši joj uzvišen umetnički muzički karakter i izraz.